Diccionario General de la Lengua Asturiana (DGLA)

(*) Puede utilizar en sus búsquedas las grafías l.l y h.

entafarnar

Significado

  1. Manchar, embadurnar [Lln*. Sr. Mi. Ay. Sm (= enzurniar). Cv (= enfarnar).] : Entafarrólu del too [Sr.] . Manchar [Llg. Ay. Ri. Pr. Vd. Tor.] . Manchar, especialmente con grasa [Ac. Ay.] . Manchar, especialmente con lodo y barro [Tb.] : Entafarróula una vez ya outra ya nun dixo más nada a la nena [Tb.] . Mancharse [Pa.] . Embadurnar [Sb.] . Envolver (sic) [Sb.] : Entafarraben los chorizos anteros coa grasa [Sb.]
  2. Abrigar tapar [PSil.] : Entafarrái al nenu que cayíu una bona pelona [PSil.] .

Variantes

entafarniar [Qu. Tb.] entafarrar [Lln. Pa. . Ac. Llg. Sr. Sb. Mi. Ay. Ll. Ri. y Tb. PSil. Pr. Vd. Tox. Tor. VCid.] enzafarnar [Cv. /Mánt/.] enzafarniar [Mi. Qu.] enzaferniar [Sm.] enzafurniar [Sm.] enzafarrar [Sm.]

Frases hechas y locuciones

-se.[Ll.] : ‘ensuciarse, mancharse’ [Tox.]. ‘mancharse en demasía’ [.]. ‘mancharse labios, cara, barbilla, al comer’ [VCid.]. ‘llenarse de lodo’ [Mi. Qu.]. Enfarnar [/Mánt/.].
Mancharse con barro, embadurnarse con cualquier sustancia.