
antrugar [y Oc.] //entrugar [Eo.] entroyar [Ni (Eo).]
El que pela noche bebe, que non entrugue de qué mal muere. [LC.]
Entruguéi a un estudiante.
Ex Carlos III 103
Entrugué á un curaplayu.
Coronación Carlos IV 180
Allá tornó á entrugayos que se m’escaeció.
Canción Infantes 276
Cuando anantes i entrugué si quiciáves con dalgunu taba mediu apalabrada.
El Camberu 41
Entrugando: ¿Ú’stá’l nacíu...?.
San Mateo 4