
ermucir [Ca.]
Esmucirse ‘desaparecerse’.
GP
Cansóse por fín y postre / y esmucióse para dientro.
Ex Carlos III 109
Nin ciodá que s’esmuza del so mando.
Judit 192
Esmúzome na cama fresquillina.
Vida Aldea 269
Y si non m’esmuzo va á sacame llocu.
Los Trataos 9
Y fexu tantu espavientu q’al velu ansina esmucíme, porque metióme respetu.
El Camberu 26
Oyendo dempués Xesús q’habín prendío á Xuan, esmucióse pa la Galilea.
San Mateo 10
Sabiendo isto esmucióse d’allí.
San Mateo 44