
fuora [Tox. PVieya.] fúora [Tox.] huera [Lln. Os. Pa. Cb. Cp. y Ac. Llg. y Sr. Ca. Ay.] huöra [Cl.] fora [Sm. An. Cd. JH. y R. DA. /Eo. Mánt/.]
A la qu’has d’escoyer pa compañera, mírala más por dientro que por fuera. [LC.]
Por la Candelera bota’l inviernu fuera; si ríe y quier reír, el inviernu está por venir, y si llora, el inviernu está fora. [LC.]
Cuando ruxa la mar de La Griega, tiende la colada huera. [LC.]
Hechóse andar muy fora de sentido.
HyL 25
Echando fora la xente.
San Mateo 32