
llabiegu [Qu. Tb. y Md. Cn (MG). An. Cv. Vd. Oc.] +llabiigu [y Llg. y Sr.] llabiego [Cñ. Llu.] llabiéu [Cp. Sb. y Pr.] +llabíu {Sin tilde en la fuente [Sb.] Con yeísmo, yabiegu [Cl.] Con cheísmo, chabiegu [Vd.] y metafonía, +chabiigu [Mi.] llabriegu [Qu. y Md. Pzu. Brañas (Cv). Oc.] llabriegu [Lln.]
Ell llabiegu rabudu y ell llabrador barbudu. [JH.]
Estando nel mes de marzu / sentadín al par del fueu / díxome la muyer mía / ¿cuándo agarres el llabiéu?. [ALl (Esfoyaza).]
El llaviegu mal lleváu dexa el cuerpu quebrantáu. [CyN (Recuerdos).]
“Llaviegu, lo mismo que arado”.
GP a. 1788
Unes trompetes llargones / tan gordes como llaviegos.
Ex Carlos III 107