Pronombre indefinido e interrogativo [Gral.] . Quien [Lln. Llg. Tb. Sm. Tox. /Eo. Mánt/.] . Quien [Sr. Tb. Sm.] : Nun taba quien debía tar [Tb.]
Quienes [Sr. Tb.] : Nun taben quien debín tar [Sr.] .
Variantes
quian[JH. DA.]
quin[Llg.]
quen[Tox. /Eo. Mánt/.]
Localización de variantes
Frases hechas y locuciones
Quian.[JH.]
:
‘quien’ [AGO.].
Quien cual.
Quián.[DA.]
Quién.
Ser quien.[Sr. Pr. R*. VCid.]
:
‘ser capaz de’ [Sb. Tb.]. Ésa nun ye quien [SR.]. Isi nun ya quien a faelo, non nun ya quien; el nenu sí, ísi ya pa faelu [Tb.].
Ser capaz.
Ser quien a.[Cñ. Ac. Sr. Ay. Tb. Sm. An.]
:
Nun ya quién a faelo [Tb.].
Ser capaz de.
Ser quien pa.[Tb.]
:
La nena ya pa faelo [Tb.].
Ser capaz de.
Quién sabe.[Pr.]
:
‘nadie sabe’ [Ac.]. Había quién sabe la xente [Ac.].