rigueru [y Or (S). Lln. Cd. Tor. y Mar.] regueiru [Sd. Qu. Tb. Sm. PSil. An. Gr. Cd. Pr. Cn (M). Cv. Vd. Tox. Vg. y Mar.] rigueiru [Pzu. Oc. Tor.] +reguiru [y Llg. Ay. Ll.] +riguiru [Ri.] reguero [Cñ. Ay.] //regueiro [Eo.]
En febreru entra’l sol en caa regueru. [Canella.]
“El Asturiano llama reguero, el arroyo que pasa por valle entre dos montes”.
HN (LC)