
capón [Sm. Vd.] capona [JH.]
Casase con cien muyeres / gocia d’elles al empar / y guárdales con capones / que no i la podian pegar.
JyT 60
Pavos, palombos a manta, capones, gansos.
Glorias Ast 161
Q’en sin pelu de barba y pingayones / falando con perdón yeren capones.
Judit 207
Porq’hai capones que nacieron ansina del vientre de sos madres.
San Mateo 76