toucín [Tb. Sm. Bab. Pzu. PSil. As. Cn (M). An. Cd. Pr. Cv. Sl. Vd. Tox. Oc. /Eo. Mánt/.] toicín [Qu (Oc).] tucín [y Lln. y Ay. Ri. Tb. Gr. Pr.] toucinu [PSil.]
En fin, carne fresca non ye tocín. [LC.]
Con llatín, tocín y pollín andarás el mundo hasta’l fin. [LC.]
Au pensáis afayar tocinos non topáis gabitos. [JH.]
Cuanto más tocín meyores verces. [CyN (Recuerdos).]
Quien tien fabes y tocín ¿qué quier pleitos col vecín?. [CyN (Recuerdos).]
Estaba bonu el tocín y llevábenlu gatos al remolín. [Fabriciano.]
Con cevera y con tocín.
La Paliza 251