
barruntar [Lln. Pa. Ac. Ri. y Tb. y Sm. As. y Cd. Pr. Vd. y Tox. /Mánt/. DA. R.] aberruntar [Ac. VCid.]
El que piescos quiera robar, en Marzo los tien que barruntar. [Lln (LC).]
Y ella que barruntó lo porque yera.
DyE 6
Bien que por otro llado yo barrunto.
Ensalmador 74
Que isti bien lu barruntaba la mió potra en relinchar.
JyT 112
¿Barruntes que con Hilaria se vaiga?.
El Camberu 5
Si yo barruntar pudiera isi riesgu.
El Camberu 20
¿Cómo non lo barruntasti?.
El Camberu 34
Bien me barruntaba yo aquisti entredichu.
Los Trataos 5