La Nueva España » Cartas de los lectores » Crónica del desamor en Penarronda

Crónica del desamor en Penarronda

18 de Agosto del 2024 - Fernando Vijande Fernández (Castropol)

A nía, ¿sabes unha cousa?

Dime, dime. ¿Qué che pasóu?

A nía, deixóume el home.

Cóime, y pos, ¿como foi nía?

Pos, nun sei, un día díxome qu'iba mercar tabaco y nun volvéo y eu xa barruntein algo porque él nun fumaba y entrarye as ganas de fumar asina...

Xa, tamén é verdá y entoncias agora eres unha muyer esqueicida, creo que na Caridad hai unha asociación que se chama así, teis qu'apuntarte nela.

¿Y sabes qué me dixo?, que nun me quería ver máis por Penarronda, pro eu nun ye fago caso, vou vir as veces que me dé a gana, a praya é de todos y si lo vexo nun ye penso mirar pra cara, que se jo... ese baldragas desgraciado.

Fais ben, nía, porque todos os homes son iguales, en cuanto se yes pon outra por delantre son igual que cais, veña, a olisquear nelas.

Ay, mira, alí tá y nun vai solo. Mira, mira, vai con outra, con unha pelandusca. Ay, nun lo perdas, mira cayéuye a ela el bolso y vai él y recóyelo, xa podía cayerme a mín cualquer cousa, pensas que ma coyía, nada, oyaba pra outro lado, como si nun fora con él, desgraciado, que é un desgraciado, andar de ese xeito con outra medio encoirada, nun ten vergüenza, si mía sogra, que é sua mai, levantara a cabeza morría outra vez del disgusto.

Muyer, ¿por qué nun fais tu lo mesmo?

Quita, quita, Deus me libre. Ay non, eu enseñándolo todo como esa sinvergüenza, non, non, d'eso nada. Si eu chego a feirlo, lo mesmo meo pai érguese del nicho, con lo decente qu'era eu de nova, que cuando me coyía a mao poñíame colorada y todo, quita, quita, déldamo a mía decencia, y mira ese desgraciado con esa moscaquía morta y hala, venga, nun ten más que oyos pra ela.

Muyer, teis que esqueicelo, teis que pasar página.

Y que qués ¿que compre un libro? Tóuche eu buena pra leer, soi capaz de estrellaryo na cabeza, desgraciado, que é un desgraciado, medio home, fiyo de cabra mal parida, pederasta, que nun sei lo qu'é, pro chamábanyo el outro día a ún na televisión, manguan, ¿que dirán os sous fiyos cando lo vexan d'esa manera?, nun ten perdón de Dios, fiyo de mala mai, ay, non, que mía sogra era muy buena y nun merece a este mal nacido.

A nía, tás muy enfadada y eso nun é bon.

Si, é verdá, pro mira, vai cargando con todo, lévaye a siya y a bolsa y lévala a ela nun brazado si yo pide, esa moscaquía morta, a mín que cargaba eu con todo y él de señorito, que había que daryo todo feito, si hasta ye abría eu as cervezas, que nun valía nin pra eso.

Anda, nía, deíxalo xa, vamos darnos un baño nas Meninas, a ver si se che pasa el cabreo.

¿Qué, xa tas meyor?

Bueno, nun hai queixa, parece que me refrescó a cabeza.

A nía, ¿nun che gusta ese que ta ahí al lado?

Bueno nun ta mal, vou feir como que tropezo, a ver si me coye da mao, pro a este vou enseñarlo eu desde el principio.

Yo creo que sí se le pasó el cabreo porque en Penarronda no hai lugar para el enfado.

Según las estadísticas, el 40% de las segundas parejas se asemejan a las primeras.

Cartas

Número de cartas: 48997

Número de cartas en Diciembre: 120

Tribunas

Número de tribunas: 2175

Número de tribunas en Diciembre: 3

Condiciones
Enviar carta por internet

Debe rellenar todos los datos obligatorios solicitados en el formulario. Las cartas deberán tener una extensión equivalente a un folio a doble espacio y podrán ser publicadas tanto en la edición impresa como en la digital.

» Formulario de envío.

Enviar carta por correo convencional

Las cartas a esta sección deberán remitirse mecanografiadas, con una extensión aconsejada de un folio a doble espacio y acompañadas de nombre y apellidos, dirección, fotocopia del DNI y número de teléfono de la persona o personas que la firman a la siguiente dirección:

Calvo Sotelo, 7, 33007 Oviedo
Buscador