As dúas Marías
María Manuela y María Sinforosa eran irmás y vivían solas na casa patrucia que yes deixara el sou padre d' heredencia al morrer.
Xa tían unhos cuantos anos y, dende sempre as oscurecidas, salían xuntas y de ganchete hasta el campo da capiya de Vilavedelle a dar unha volta.
Había dúas festas al ano qu' elas nun s' esqueicían d'ir. Unha era a festa del martes de Silvallana de Lantoira qu'iban andando pola vía del tren (nun había trenes daquela) y levaban unha tortiya pra comer despóis d' ír a misa y mercaban un cuartiyo de vino con gaseosa pr'animarse un pouco.
Nel prado da capiya de "Nuestra Señora de la Luz", de Lantoira, despóis de comer y sin acougar miga, coyíanse del brazo y veña a dar voltas al campo da festa, d'arriba pr'abaxo y sin feryes miga de caso a os pretendientes que las alouriaban cos agasayos subidos de tono.
Había ún ( Manolín da casa da Fonte) que tía muitos eiros y nun las miraba con malos oyos, pro, claro, eran dúas y él nun precisaba máis qu' unha e, inda qu'a súa casa era mui grande, meter unha muyer a veira da súa mai, que mandaba lo seo, dábaye medo y nun se dicidía por ningúa d'elas, anque, a que máis ye prestaba era a pequenía qu' era máis axeitada.
Outro problema que tía Manolín era pra sacalas a bailar en parexa, pos el amigo d'él, Venancio, era muito máis alto y máis forte, y tía medo qu' a pequenía se coyera a Venancio y nun lo soltara al parecerye meyor mozo qu' él y quedara sin miga de sorte.
Despóis de tar Manolín con este resqueimor toda a tarde, chegóu el hora d'ir a cenar y a orquesta Variedades de Viveiro tocóu a última pieza (el pasodoble Agárrate Saxo) y quedáronye as ganas y a duda de si lo fixera ben.
As dúas Marías, (Manuela y Sinforosa), por decencia, recoyéronse cedo y nun se quedaron a berbena. Coyidas del brazo, de ganchete, volveron pra Vilavedelle andando por a vía del tren y falando d'un tal Manolín que oyaba muito pra elas.
Pasados unhos meses celebróuse nel sou pueblo a festa del ocho de setembre en honra a la "Virgen de la Consolación".
As dúas Marías, como todos os anos, despóis d'ir a misa y acompañar a procesión, volveron pra súa casa a comer y darye tempo a que empezase a festa.
A tardía, a orquesta Capri, con el Diestro al acordeón y Xeneiro al saxo, arrancóu a tocar:
-"Tu retratito yo traigo en mi cartera
Dónde se guarda el tesoro más querido
Y puedo verlo a la hora que yo quiera
Aunque tú amor para mí ya esté perdido...
Yo te he de ver, y te he de ver, y te he de ver"...
Tod' a tarde y parte da noite tuveron as dúas Marías coyidas del brazo, andando, escuitando a orquesta y esperando atopar a Manolín, pro este nun aparecéu y, máis tarde souperon que se casara cua prima, amañado todo por a súa mai, pra xuntar máis eiros d' heredencia.
As dúas Marías entraron na capiya y rezaron de rodiyas a "Virgen de la Consolación", pra ver si yes atopaba pra fer el casamento, por lo menos dous irmaos d' unha misma casa y asina nun ter que separarse.
A Virgen nun yes fixo miga de caso, nun tuveron sorte, quedaron pra vestir santos y quén sabe si "Dios en su Infinita Misericordia" casóulas nel cielo con dous irmaos.
Pasaron unhos cuantos anos y, todos os días a noitía, atopabas as dúas Marías nel campo da festa andando d'arriba pr'abaxo sempre coyidas del brazo y de ganchete.
En Santiago de Compostela hay una escultura en la Alameda de las dos Marías. Me recuerda a las dos Marías de mi pueblo, aunque las de Santiago tuvieron una vida más difícil de persecución por el régimen de Franco.
También deciros que algunas expresiones de mi relato chirrían en la época actual, en la que estamos. Yo las reflejo en el año 1960 cuando las conocí.
Debe rellenar todos los datos obligatorios solicitados en el formulario. Las cartas deberán tener una extensión equivalente a un folio a doble espacio y podrán ser publicadas tanto en la edición impresa como en la digital.
Las cartas a esta sección deberán remitirse mecanografiadas, con una extensión aconsejada de un folio a doble espacio y acompañadas de nombre y apellidos, dirección, fotocopia del DNI y número de teléfono de la persona o personas que la firman a la siguiente dirección:
Calvo Sotelo, 7, 33007 Oviedo

