El trinquete
Ramón del Redondo tía un carro con rodas de goma pra ir coyer el herba.( Teño que dicir qu' antias del ano 1962, os carros tían rodas de ferro, pro dend' ese ano nun podíamos andar por a carretera si nun eran de goma, poñíanche unha multa os motoristas de tráfico.)
Pra tirar del carro, tía Ramón un macho qu' apareyaba con unha collera y unhas cinchas alrededor da barriga.
(Chámanse machos aos fiyos del cruce d'un cabalo con unha burra, condo son fiyas chámanse bestias. Tanto a os machos como as bestias tein tamén de nome burdéganos.
Por outro lado os mulos y as mulas son un cruce d' un burro con unha yegua.
Tanto unhos com' outros son estériles y, hai muitos máis mulos y mulas que burdeganos, xa que pa preñar unha burra con un cabalo e muito máis difícil pos solo queda preñada unha de cada sete despóis da monta y ademáis tan preñadas muito máis tempo, unhos 12 meses y medio y, as yeguas nada máis que dez y tamén poden abortar as burras a montón por qu' el feto é máis grandón y nun yes cabe dentro da barriga.)
Os carros naquel tempo tían na beira da roda un aparato con dentes que se chamaba trinquete (lo mesmo qu' el freno de mao dos coches) y condo ye baxabas el trinquete el carro xa podía rodar.
Os machos, si tan mui folgados, nun se quedan parados y sempre andan buscando fer algua toleiría, ademáis férveyes a sangre pos naceron d'ese xeito. Son medio hermaos d' un équido que agora xa nun s' atopa con nosoutros, que vivío nel século XV, que se chamaba el cebro y nun había Dios que lo coyera y lo axeitara pra trabajar.
Pásayes lo mesmo as cebras que nun hai quén las amanse, pos lo primeiro que fain é salir correndo condo oin un ruido, pos pensan qu' é un león que las quer papar.
Condo eu iba con Ramon pañar el herba subíamonos os dous nel carro y nada máis quitado el trinquete, el macho salía escopeteado y a todo meter pra carretera sin fer el STOP y, nun paraba hasta chegar a Fondón qu' era unde tíamos el herba.
Enriba del carro levábamos, por si nun fora abondo con nosoutros, a gadaña y unha pala de dentes sin prender y brincando. ¡Nun sei cómo nun nos matamos, pro nunca nos pasóu miga!
Al chegar al eiro, poñiamosye outra vez el trinquete nel carro, y el macho, si ye apetecía pacer, tía qu'ir a modiño como dicen os galegos.
Nun vos parece que tamén tíamos que poñerye un trinquete a un macho, ¿un macho?, que tira d' un carro chen de toxos, que nun deixa de escarrapatear (tran, tran, tran) y que tan ben mo pintóu de baldre el meu amigo Emiliano (Muriego).
Nun me van deixar entrar en EE UU.
Debe rellenar todos los datos obligatorios solicitados en el formulario. Las cartas deberán tener una extensión equivalente a un folio a doble espacio y podrán ser publicadas tanto en la edición impresa como en la digital.
Las cartas a esta sección deberán remitirse mecanografiadas, con una extensión aconsejada de un folio a doble espacio y acompañadas de nombre y apellidos, dirección, fotocopia del DNI y número de teléfono de la persona o personas que la firman a la siguiente dirección:
Calvo Sotelo, 7, 33007 Oviedo