intamar [Cn (MG).]
Y en teniendo la plática entamada.
DyE 5
Munches hay que lo entamen de pequeños.
HyL 29
Entamó fer amor so puntería.
PyT 37
Entamé dir á Xixón.
NJovellanos 166b
Y ¿quién ye con mil democos el que casalos entama?.
El Camberu 7
¿Quiém emtamó isti fregau?.
Los Trataos 25
Entamaron pa so tierra per utru camín.
San Mateo 5
Entamó Xesús á pedricar.
San Mateo 11