figar [Cb. Cg. y Cp. y Cñ. Bi. Llg. Ca. y Llg. y Mo (LLAA 28). y Ay. Ll. Ri. y Sm. y An. Cv. Vd. y Oc. JH. R. y DA.] higar [LV. Lln. Cl. Rs. Os. Pa.] higal [Lln.]
Cásate’n to llugar co la caña la figar, que quien fuera va casar, o va’ngañáu o va’ngañar. [LC.]
Cuando veas como pates de güe les hueyes de la higar, vete a sembrar. [LC.]
Tengo los amores puestos / en una señora viuda / más los quixera tener / en una higar madura. [Pa.]
Una figar muy guapa y muy temprana.
El Ensalmador 73
Adeprendéi de la figal ista comparanza.
San Mateo 101