buö [Cl.] buei [Lr. Qu. Sd. Tb. Sm. Bab. Pzu. PSil. Pr. Sl. Cv.] buöi [Gr. As.] güe [Lln. LV. Pa. Cb. Cg. Cp. Bi. Ca. Ac. Llg. Sr. Sb. Ca. Mi. y Ay. Ll. Pr. JH. R. DA. Llomb.] güei [Qu. Tb. Pr. Mar.] güi [Os.] guö [Cl.] //boi [Eo.]
Güe sueltu bien se llambe. [Ca.]
El meyor día de gües de la mio casería ye’l que toi ena cama. [LC.]
Cuando’l carru canta, el güe rabia. [LC.]
A güe en tierra ayena la vaca lu acorneya. [LC.]
A güe vieyu cencerru nuevu. [LC.]
Dexa’l güe mexar y fártalu de llabrar. [LC.]
El güe vieyu anque non llabre va pel riegu. [LC.]
El sol de nublu saca al buei del xugu. [Vd (LC).]
Al güe tuñón molésta-y el compañeru. [LC.]
Molín que non tien maquila ye como el güe sin esquila. [CyN (Recuerdos).]
Güe avezáu güelve pal prau. [ALl (Esfoyaza). Sb.]
Güe vieyu riegu derechu. [JH.]
Baxa la testa el güe pa escorripiallo.
HyL 26
Elli sabe que yo hebiu (...) dos gües.
Los Trataos 10