xuncer [An. Cv. Vd. y Oc. y JH.] xoncer [y Cñ. Cp. Ac. Ri. y Gr. Cd. Pr. Sl. y Tox. /y Eo. Mánt/.] ///uncir [Lln. Rs. Cg. y Ay. y R.] uncer [Sb.]
El que xunce col diañu non dexunce cuando quier. [LC.]
El que tien carru ya vacas ya non tien muyer xuence cuando i da la gana ya suelta cuando quier. [LGarcía.]
Que al fin con Costanza me van a xuncir.
El Camberu 14